viernes, 30 de noviembre de 2012

Escolas Viaxeiras: 18 de novembro.

Hoy ha sido el día más duro.  Nos levantamos a las 8:00 h. con la tristeza de tener que afrontar las despedidas. Primeramente fuimos recogiendo las sábanas de las camas depositándolas en los cubos preparados para la lavandería. Luego aseo personal, recoger los últimos restos de nuestro equipaje, cerrar las maletas y dirigirnos al comedor para el desayuno. Al terminar, los monitores nos entregaron el último pic-nic, nos despedimos de ellos y, ya con nuestro equipaje, fuimos directos al autobús que nos llevaría de nuevo a nuestras casas. Salimos a las 9.30 h. llegando a Algete a las 14:30 h. Aprovechamos para comer y luego legaron los primeros momentos tensos del viaje, la primera despedida de compañeros y compañeras con los que pasamos 7 días estupendos, compartiendo experiencias que han dejado en nosotros una profunda huella. A las 15:00 h. de nuevo al autocar para continuar la ruta, esta vez dirección Segovia a donde llegamos sobre las 16:30 h. y de nuevo se repitieron las escenas de tristeza propias de las despedidas. Lo más fuerte es que tal vez no volvamos a vernos, aunque tendremos la oportunidad de mantener contactos al haber intercambiado nuestros números de teléfono y correos electrónicos. Laura y Olga, las profesores de los otros centros, permanecerán siempre en nuestro corazón por lo bien que se han portado con todos nosotros. Sirva de ejemplo que muchos de nosotros, y ellas, hemos lloriqueado un poco.

En Segovia nos esperaba nuestro autobús, hicimos el cambio de maletas y emprendimos la larga marcha hacia Galicia. Hicimos la parada reglamentaria para merendar y dar descanso al conductor y de nuevo a la carretera. El profesor fue contactando con nuestros padres para anunciarles la llegada en torno a las 23:30 h. al centro.

Allí nos esperaban nuestros padres y hermanos y volvíamos a la cruel realidad; las Escuelas Viajeras habían terminado, pero aún nos quedaba algo interesante, contarle a nuestros compañeros, a aquellos que no tuvieron la suerte de ser elegidos, las hermosas experiencias que nosotros habíamos vivido en esta semana viajera.



sábado, 17 de noviembre de 2012

Escolas Viaxeiras: 17 de novembro.

Espéranos Córdoba, polo tanto volta a ter que levantarnos cedo, ás 8:00 h.. Coma todos os días a mesma cantinela, xa botamos enfalta a mámá! Facer a cama, aseo, prepararación de mochila, almorzo, recollida de pic-nic e á ruta con Lucas que así se chama o chófer. Tardamos en chegar un chisco máis dunha hora. Cruzamos o Río Guadalquivir, por suposto pola ponte, e chegamos á Mezquita. Aínda hai pouca actividade, non vemos a ninguén ofrecéndonos o romero, pero perderán o tempo pois xa estamos avisados dos mestres, de que é unha trampa para sacarnos 15€. Disque che ofrecen o romero gratuito e logo queren cobrarche os 15€ por lerche a man. Os monitores ensínannos a Mezquita, percorréndoa polas tres ampliacións que sufriu desde que Abderramán I a mandou levantar. Cada Califa que chegaba quería deixar a súa pegada (Abderramán II, Abderramán III e Almanzor). É algo extraordinario que nos abraiou a todos. Despois de alí ao Alcázar de los Reyes Cristianos donde visitamos o patio dos baños árabes e logo demos un paseo polos xardíns donde se ergue un monolito no que están os Reis Católicos recibindo a Cristóbal Colón que acudira para solicitar fondos para continuar coas súas viaxes ao continente que el mesmo descubrira en 1942. Logo dirixímonos á Sinagoga que está moi preto do Barrio de Judería. Aquí o que máis nos "molou" foi descubrir que non hai moitos anos funionaba como escola infantil. Rúas moi estreitas, estreitísimas; tanto que tiñamos que ir en ringleira. E agora, o que todos estambos esperando, o anaco das compras. Anaco que levabamos esperando desde o primeiro día, pero que o apretado do programa non nos permitiu. Nada máis que no Barrio de la Judería (dálle o video). Comemos e máis tarde visitamos Medinat Al-zahara, a cidade dos Califas que estaba situada nas aforas de Córdoba.

Regreso á residencia, ducha e preparación da maleta para logo ir cear. A continuación, cada un dos colexios fixo a presentación da  súa comunidade e procedeuse ao intercambio de agasallos. Foi moi divertido e emotivo, pois xa nos estabamos despedindo, tal vez para non vernos nunca máis. Xogo libre na sala de xogo ata as doce da noite e a durmir que mañá, ás 9:30 h iniciaremos o camiño de volta.



                                                                      


viernes, 16 de noviembre de 2012

Escolas Viaxeiras: 16 de novembro.

Hoxe tocou madrugón, ás 6:45 h., pero valeu a pena. Coma sempre, o mestre puntual no toque de diana. Logo coma sempre: cama, aseo e recollida do pic-nic. Subimos inmediatamente ao autobús e, sen almorzar, partimos cara Sevilla. Esperannos 3 horas de viaxe de ida e outras tantas de volta. Ás 8:45 h paramos a almorzar nunha área de servizo da Autovía do Sur. Facía frío, pero o día pintaba ben, sol espléndido. Despois das indicacións dos mestres e monitores referentes as normas a ter en conta nunha cidade tan grande e con algún que outro perigo, comezamos a visita aos Reales Alcázares. Obra maxestuosa cuns xardíns moi fermosos. Logo da merenda matinal, iniciamos a visita á Giralda; 35 plantas cara arriba con esforzo pero coa recompensa de disfrutar dunhas vistas espectaculares de toda a cidade de Sevilla. A continuación o máis fácil, o descenso e dirección á Catedral. Foi unha visita guidada. O xantar estaba previsto na Praza de España e para chegar ata alí tivemos que percorrer as rúas máis transitadas da cidade. Coas terrazas ateigadas de persoas tomando o seu aperitivo. Unha fermosa imaxe de cidade viva, dinámica… A arquitectura que nos atopamos na praza era fascinante, unha monstuosidade e nós preguntabamonos como se podería facer unha obra tan inmensa. Quedamos abraiado mentres dabamos conta do pic-nic. Ao rematar de xantar, fixemos un pequeno percorrido polos Xardíns de María Luisa e dirixímonos á ribeira do maxestuoso Gualdaquivir ata chegar á Torre del Oro. Para rematar a xornada en Sevilla, xogamos un anaco de tempo nun parque da cidade e logo, en autobús, para Córdoba donde nos esperaba a cea nun albergue da Junta de Andalucía. Xa na residencia, ducha, xogo ata as 11:30 h. e cama que mañá tamén nos espera un día moi apretado coa visita a Córdoba e, á noite, o día das comunidades no que cada centro ten que facer unha presentación da súa terra e do seu centro.




jueves, 15 de noviembre de 2012

Escolas Viaxeiras: 15 de novembro.

Como todos os días, ás 8:15 h. soaron as campás para levantarse. Despois de facer as camas, asearnos, almorzar, unha vez máis para a sala de video donde cada día se nos informa do programa a desenvolver na xornada. Hoxe toca visita á Cooperativa agrícola de COVAP, cooperativa que agrupa á maioría dos agricultores da comarca de Los Pedroches. É algo extraordinario pola modernización da produción; todo mecanizado. Foi un espectáculo ver todo o proceso industrial desta cooperativa, todo controlado por ordenador e con moi pouco persoal en planta. Foi inaugurada no 2002 polo Príncipe Felipe de Borbón. Nesta planta envásanse distintos tipos de leite (desnatada, enteira, semidesnatada, fibra, omega3, sin lactosa, cabra e derivados (batidos, queixo de vaca, de cabra, nata, manteiga…)). Todos estos produtos son comercializados pola Cooperativa (El Corte Inglés, Mercadona…). Ademais, esta cooperativa fabrica os piensos que os agricultores que pertencen á mesma lle suministran os animais. Outra planta sección importante é a dos Ibéricos (xamón, salchichón, chourizo…) e conta tamén con matadoiro propio. A cooperativa agasallounos a cada un de nós con produtos lácteos elaborados na planta. Despois dirixímonos ao Centro de Interpretación do Parque Natural de Cardeña e Montoro donde nos visionamos un video promocional do mesmo. Logo regresamos á residencia para xogar un anaco mentres esperabamos para xantar. Desde as 2:30 h. ata as 15:45 h. estivemos na sala de xogos e na sala de video para ocupar ese tempo libre que nos concederon e tamén para descansar de cara a xornada que nos esperaba pola tarde en Montoro. Nesta vila fixemos un percorrido polo seu fermoso casco histórico que destaca polas súas rúas estreitas e empinadas. Tamén, desde o mirador da cidade, contemplamos os meandros do Río Gualdalquivir ao seu paso pola Vila. Regreso a residencia, ducha, cea, xogo libre e para a cama. Son ás 10:30 h. pero mañá espéranos unha xornada durísima (toca diana ás 6:45 h.) pero estamos ansiosos por ver Sevilla que, como di a canción “ten un color especial”. Apagamos a luz. Chusssssssssssssssss!



Escolas Viaxeiras. 14 de novembro.

Hoxe é xornda  de folga xeral  e para evitar incidentes, os monitores, Moisés e Nico, decidiron realizar todas as actividades do día na residencia ou arredores.
Tivemos sorte, ao profe non tocou a corneta ata 8:30 h; fixémolas camas, aseamosnos e ao comedor para almorzar. Logo reunión na sala para recibir información sobre as actividades a desenvolver na xornada.
Primeiramente, sesión de xogos cooperativos ata as 11:00 h. baixo a dirección dos monitores. Logo, recollida da bolsa co pic-nic, meranda e paseo ata unha dehesa donde visitamos un secadeiro de embutidos ibéricos. Ao rematar esta visita degustamos salchichón ibérico elaborado na cooperativa.
Xantamos e logo, na sala de tv, vimos a película “Entre Lobos” que foi rodada nesta vila de Cardeña. Ás 16:00 h. tivemos unha sesión de contacontos e para rematar a tarde, os monitores, organizaron un concurso “O momento do talento” no que cada quen participou voluntariamente.



Escolas Viaxeiras: 13 de novembro.

Son ás 7:15 h., o mestre D. José Manuel  toca diana. Aseámosnos e dispoñémonos para ir a almorzar. Logo nova sesión de aseo persoal  e recollemos a bolsa co pic-nic, o caderno de ruta e subimos ao autobús que nos vai levar a Jaén. Nesta cidade visitamos a Praza de Sta. María que está rodeada polo Concello, o obispado e a catedral (antiga Mezquita Maior). O asedio a esta cidade, en poder dos musulmáns, durou 8 meses, por parte das tropas de Fernando III El Santo, previa revelación de Santa Catalina de Alejandría,  durou 8 meses.
A cidade xira ao redor da devoción a esta Santa e na súa honra, o rei Fernando III El Santo, mandou construir o Castelo de Sta. Catalina, ubicado no cerro máis alto da cidade. Conta a lenda que unha vez conquistado o cerro, as tropas reais clavaron unha espada (cruz) como símbolo do cristianismo. Hoxe convertido en mirador do Cerro de Sta. Catalina desde donde se observa unha vista panorámica de todo o val de Jaén.
A catedral é de estilo renacentista (S. XVI) con elementos barrocos. Recuperado do poder musulmán foi reconvertida polo Rei en templo Cristián. Destaca na súa fachada principal unha fermosa balconada, algo único nos templos cristiáns.
Logo visitamos o Pazo do Condestable dirixíndonos posteriormente ao Arquivo Histórico Provincial (antigo pazo árabe) que no S. XVI foi Convento de Santo Domingo. Máis tarde ubicouse nel a Universidade de Sta. Catalina e despois Hospicio. Destaca un fermoso claustro barroco.
Tamén visitamos un monolito adicado ao  “Lagarto de la Magdalena”. Conta a lenda que a cidade estaba atemorizada por un lagarto xigante que comia aos nenos. Despois de moitos procedementos para facelo sair da cova e acabar co animal, un condenado a morte ofreceuse para resolver o problema a cambio da súa liberdade. Este pideu un quintal de pan e unha pel de ovella rechea de pólvora. Coas migas foi  sacando ao lagarto da cidade e logo, xa nas aforas, púxolle a pel coa pólvora. O lagarto comeu a pel de ovella e reventou.
Preto do monolito atópase a Igrexa de Sta. Magdalena (antiga mezquita) do S. XVII na que destaca un  patio cunha fonte no que se facían as ablucións coránicas. É de arte mudéjar.
Despois de xantar, nun restaurante de cidade, subimos ao autobús con dirección a Baeza (declarada pola Unesco Patrimonio da Humanidade). Esta cidade está situada entre os ríos Guadalquivir e Guadalimar a 769 m. de altitude. Na época musulmana foi cidade amurallada.  Conquistada polos Romanos, posteriormente polos Visigodos, logo polos  árabes e finalmente polos cristiáns en 1227.  No S. XVI, acadou a súa máxima poboación (22.000 hab.). A cidade está rodeada por imensos campos de olivares (62.000.000 de árbores) e produce (toda a provincia de Jaén) a maior cantidade de aceite de oliva extra do mundo.
Tamén visitamos a Porta de Jaén pola que se entrada á cidade, as Escribanías Públicas de Baeza e as Reais Carnicerías (hoxe xulgado). Destaca nesta cidade un edificio do S.XVI destinado antigamente a Universidade cun patio típico renacentista. Logo pasamos ao Paraninfo e a continuación a unha aula na que impartiu a docencia o poeta Antonio Machado. Esta aula conserva o mobiliario típico da época e incluso un paraugas que o propio autor de “Campos de Castilla” deixou esqucido na mesma (1919).
Seguindo o percorrido marcado polo guía, chegamos ao “Palacio de Jabalquinto” (S. XV), á “Iglesia de Sta. Cruz”, de estilo románico e única deste estilo en Andalucía, para rematar na “Plaza de Sta. María” na que se atopan a Catedral, o Seminario e o “Palacio de los Cabrera” e a fonte de Sta. María (S.XVI) co que se conmerou a chegada da traída de auga potable á cidade de Baeza.
Para rematar, estivemos na Puerta del Perdón, lugar polo  que entraban os musulmáns que se querían converter ao cristianismo. Por último, subimos a torre para ver unha vista panorámica da cidade de Baeza coa Serra de Cazorla ao fondo na que se vías os restos das últimadas nevadas (2.200 m. de altitude).
Xa de volta na Residencia, ceamos e estivemos ata as 23:00 h. na sala de xogos (tenis de mesa, futbolín, tv…) e loga a descansar que mañá é outro día.



sábado, 10 de noviembre de 2012

Escolas Viaxeiras. 12 de novembro.

Ás 04:45 h., xuntámonos no Ceip de Figueiroa para subir ao autobús da Empresa García e que guía o chófer Saturnino. Logo das despedidas de rigor, con algunha bágoa que outra, aínda que era de noite e moitos pais/nais agacháronse na escuridade os seus sentimentos. Nós empredemos a longa viaxe coa ilusión duns nenos con zapatos novos sabedores das horas que iamos pasar no autobús ata chegar ao destino (Cardeña-Córdoba). Dúas horas máis tarde diciamos adeus a Galicia e adentrabamonos nas terras de Castela-León despois de atravesar o túnel da Canda e o Padornelo. Á nosa esquerda, divisamos Lubíán, concello zamorano no que os seus habitantes usan o galego tanto na fala como na escrita. Facemos a primeira parada reglamentaria, pois Saturnino merece un descanso. Quince minutos despois, reiniciamos a marcha. Fai frío, pero o día pinta ben; o amencer dificulta a condución de Saturnino, o sol loce con toda a súa intensidade. Benavente, Medina del Campo (nova parada, esta vez de media hora e un tente en pé) … O profesor comeza a enviar wuasapp á profesora do colexio de Segovia anunciándolle a inmediata chegada das tropas galegas e retándonos estes na praza de Touros. Despois das presentacións de rigor e feito o traslado da equipaxe ao novo autobús, reempredemos a marcha cara Algete para recoller aos compañeiros madrileños, son as 12:00 h. Todo marcha segundo o horario previsto. Rodeamos Madrid e vemos os edificios que sobresaen na capital, en Barajas observamos un subir e baixar constantes de avión e chegamos a Algete.ç Xantamos os nenos e nenas dos tres colexios nunha sala que nos habilitaron no centro. Media hora máis tarde, de novo no autobús ata Puertollano. Nova parada reglamentaria e anunciamos a inminente chegada á Residencia. Eran os 20:00 h. e xa estábamos instalados. 20:30 h cea, ducha e cama.

 

Benvida

Hoxe damos os primeiros pasos para elaborar un blog de aula tendo como obxectivo que este sexa un escaparate no que amosar os traballos e actividades desenvolvidas polos alumnos/as de 6º A ao longo do curso.

Tamén pretendemos que este blog sexa administrado por eles, aínda que haberá un administrador xeral que velará que a información que flúa por el sexa respectuosa con todos e todas ao mesmo tempo que se garantirá as corrección lingüística.

A lingua empregada será maioritariamente o galego, agás naquelas etiquetas que estean elaboradas noutras linguas.

Esperamos que saiban perdoarnos os erros que inicialamente cometamos.

Saúdos.